چون بیایم به کنارت تو دگر هیچ مپرس

زل زنم بر رخ ماهت تو دگر هیچ مپرس

من نگویم توکجا باکه بسر میکردی

از غم و درد فراقت تو دگر هیچ مپرس

جمله شبها که بدی مست در آغوش رقیب

من بدم نیز در آغوش خیالت تو دگر هیچ مپرس

مثل گاهی اوقات آمدم شعر بگویم از عشق و دوستی و از فراق و هجران و حیرت و حسرت که اجزاء جدانشدنی آنند. و از رقیب و حسادت به آن.از سوختن و چرخیدن دور شمع وجود یار و از اشک ریختن و مویه کردن و زجه زدن.از آوارگی روز و سرگشتگی همیشگی و بیداری و شب زنده داری از رخ زرد گشتن و لاغر اندام شدن و مسخره کوی و برزن شدن.اما همین سه بیت آمد و دیگر هیچ و من در انتظار راه افتادن ذوق خویشم تا غزل کامل شود.کامتان شیرین